Breng me aan de macht en ik regel het allemaal.

Breng me aan de macht…

In ons huishouden hebben we een gevleugelde uitspraak: ‘breng me aan de macht en ik regel het allemaal’. Meestal gaat er een discussie aan vooraf waarin de juistheid van bepaalde, soms maar niet altijd, politieke beslissingen besproken wordt. Want ook wij zijn de beste stuurlui die aan wal staan. Toch benijd ik politici niet. Bedenk maar eens dat je al die beleidsnota’s moet bestuderen, en daarbij zo alert moet zijn dat je kunt voorzien hoe al die gedachten op papier, in de praktijk uit zullen werken. En dan al dat politieke gekonkel. Nee hoor, geef mijn portie maar aan Fikkie!
Of misschien toch niet. Gisteren zag ik de fantastische documentaire ‘Where to invade next’ van Michael Moore. Een aanrader voor iedereen die het goed voor heeft met ons land en met de hele wereld. Waarom zou je klein denken? Vooral van harte aanbevolen, zo niet een echte múst voor alle beleidsmakers, politici en iedereen met ambitie om het verschil te maken in onze samenleving.



De mooie bloemen
Wat me bijzonder aansprak was Michaels uitspraak: we only pick the most beautiful flowers, not the weeds. Met andere woorden, natuurlijk gaan er in al die landen ook dingen fout. Maar laten we kijken naar wat er goed gaat en die maatregelen overnemen. Laten we om ons heen kijken zien wat er allemaal mogelijk is, ook al zijn we dat zelf (nog) niet gewend. Ik was gefascineerd door de prachtige voorbeelden in de documentaire van Moore. Meerdere malen was ik ontroerd en vooral de vrouwen uit IJsland imponeerden me. Wow, wat een krachtige boodschap.

Dit wil ik ook!
Dat kan ik ook, dacht ik, dat wil ik ook, wist ik. Hoe ik het in ga vullen, dat weet ik nog niet. Voorlopig waarschijnlijk toch maar met wat ik nu al doe. Boeken schrijven, die eerlijk zijn en praktische oplossingen bieden voor problemen die we allemaal op ons pad kunnen krijgen. Soms zijn er geen echte oplossingen, maar is het hartstikke fijn om te weten dat je niet de enige bent die pijnlijke en moeizame, persoonlijke processen doormaakt. Dan is het soms goed om te weten dat anderen je voor gingen, en na een moeilijke periode, toch weer hun weg en hun geluk vonden. Er zijn zoveel manieren om je leiderschap te tonen, kies vooral die manier die je het beste past!

Nu adopteren we vooral de problematiek
Ik hoop nu vooral dat je ook de moeite neemt om ‘Where to invade next’ zelf te bekijken en je te laten inspireren door het hoopvolle beeld dat Michael Moore schetst. Zijn boodschap is waarschijnlijk vooral bedoeld voor de Amerikanen. Amerika gaat door een moeilijke periode heen, maar omdat Nederland een adaptief landje is, hebben wij van alle europese landen, de meeste amerikanisering toegestaan. Daarmee adopteren we helaas ook de problematiek die ze daar al hebben. De fastfoodcultuur, de afname van tolerantie naar mensen die ‘anders’ zijn, de nadruk op straffen zonder hulp bij terugkeer in de maatschappij, om er maar een paar te noemen die zo mooi naar voren komen in Moore’s document. Bij ons is het misschien zo erg nog niet, toch doen we er goed aan om, zoals de IJslandse vrouwen zeggen, onze medemensen, onze buren, en iedereen in onze maatschappij met oprecht respect te behandelen. Laten we vooral ook onszelf met respect behandelen. Want goede oplossingen voor onze kinderen, vrouwen, gedetineerden, werknemers, ondernemers komen uiteindelijk voort uit het respect dat je voor jezelf hebt, en daarmee ook voor anderen kunt hebben.
Een maatschappij scheppen waarin iedereen welkom is en gewaardeerd wordt, doe je vooral voor jezelf. Jij wordt er beter van. Het mooie is dat uiteindelijk iedereen er wel bij vaart.

Veel plezier en inspiratie toegewenst!

Marina Schriek