Gezondheidszorg kan veel beter

Gisteren bekeek ik een uitzending van Altijd Wat van de NCRV over bezuinigingen in de gezondheidszorg, m.n. de GGZ. Het scenario dat geschetst werd roept zorgen op. De bezuinigingen leiden er, volgens de makers van het document toe, dat veel therapie-vormen wegbezuinigd worden en de nadruk bij het behandelen van patiënten ligt op het drogeren met medicijnen om hen in de hand te kunnen houden. Omdat er, vanwege bezuinigingen, geen zinnige dagbesteding is, vervelen de betrokkenen zich te pletter. Iedereen kan bedenken dat dat niet bijdraagt aan het herstel. Maar wat dan wel? Er toch maar weer een berg geld tegenaan gooien?

Wat zou er met dat geld gebeuren?
De praktijk leert dat de mensen die ervoor gestudeerd hebben zo vast gekaderd zitten in hun oplossingsmethoden dat creativiteit en innovatie ontbreekt. De medische branche zit mede daardoor opgescheept met een zelf opgelegd ‘wetenschappelijk’ juk, dat ervoor zorgt dat nieuwe ideeën en onorthodoxe methodes direct afgedaan worden als alternatief en daarmee als kwakzalverij. Einstein zegt: ‘Je kunt een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.’ Keer op keer blijkt zijn gelijk, ook nu weer. De zorg wordt onbetaalbaar door een overdaad aan management en een constante focus op ziekte. Met als enige oplossingen: medicijnen of chirurgie.

Maar goed ook
Eigenlijk is het maar goed dat al die bezuinigingen leiden tot falende zorg en deerniswekkende toestanden, hoe naar en verdrietig dit ook is voor de betrokken patiënten. Misschien dat de bestuurders en beleidsmakers dan hun handen aftrekken van het gedrocht dat ze gecreëerd hebben. Zo ontstaat eindelijk de ruimte die nodig is voor wat zieke mensen werkelijk nodig hebben: Aandacht voor hun goede gezondheid.

Ondersteuning van de ongelooflijk, ingenieuze en subtiele terugkoppelingsmechanismen waar het lichaam mee toegerust is. Niet met de botte bijl van chemie of het mes.
Beginnen bij het begin: “wat is de oorzaak van uw klachten?” en “Wat zou u eraan willen doen?”. Oplossingen zitten in de mensen zelf. Iedereen weet in z’n hart wat werkelijk goed voor hem of haar is. Helaas zijn we verleerd om naar onszelf te luisteren. Juist de medicijnmannen en -vrouwen van deze wereld zouden ons moeten helpen om onderdeel te zijn van onze eigen oplossing. Als dat de mores wordt in de zorg, is de onbetaalbaarheid van het huidige systeem snel verleden tijd.

Marina Schriek

Ps. Voor acute zorg moeten we natuurlijk heel blij zijn met de grote kundigheid van onze artsen. Echter bij chronische ziekte is weinig tot geen baat te vinden in de reguliere gezondheidszorg. Zou dat wel zo zijn, dan zou het aantal chronisch zieken afnemen i.p.v. toenemen.

Bekijk de uitzending van Altijd Wat, bij Uitzending gemist (vanaf 1:00)